گفت فردا، رفت و تا فردا نماند

 موج شد، یک لحظه با دریا نماند

بوی باران ، چشم در راهم گذاشت

دست? ابری بر سر ? صحرا نماند

 آن همه مرغان? زیبا پر زدند

 سایه? پروانه ای اینجا نماند

از میان? خوشه های همدلی

دانه? اشکی برای ما نماند

بس که شبها ، تلخ و طاقت سوز شد

 در دلم امّید تا فردا نماند

 کوچه ها خالی شد از عشق و دریغ

عاشقی در شهر ، پابرجا نماند